Bir yazar olarak, milletvekili Sayın Halil Mazıcıoğlu ile çarşıyı dolaşmış olmamı, çok kimse, benim Adalet ve Kalkınma Partili olduğum şeklinde yorumlamış.
Ben Adalet ve Kalkınma Partili değilim.
Halil Mazıcıoğlu akrabamdır. O maksatla dolaştım ve gördüklerimi köşemde yazdım.
xxx
Ancak ben Atatürk çocuğuyum.
1938, 10 Kasımında İstanbul, Sirkecide Meserret Oteli’nin ikinci katında, köşe odada annemle oturduğum sırada, babamın telaşla kapıyı açıp, odaya girerek, üzgün bir halde “Essum Atatürk öldü” sözü karşısında, okuryazar olmayan annemin hüngür, hüngür ağladığı hâlâ gözlerimin önünde.
Cahil bir kadının, Birinci Dünya Savaşını yaşamış, Kurtuluş Savaşından sonra Türkiye’nin nereden nereye geldiğini görmüş olması karşısındaki üzüntüsünün gözyaşlarıydı, annemin gözlerinden dökülen yaşları.
İşte küçücük bir çocuğun gördüğü bu tablo; sonradan Ulu Önder Atatürk hakkında gerek yabancı yazarların çevirilerini gerekse ülke yazarlarını okudukça, onu bir Atatürk aşıkı yapmıştır.
Atatürk’ün bu ülkeye sağladığı yararları inkâr etmek için gözlerimizin kör olması gerekir.
Onun bu ülke için yaptıklarını küçümseyen, gerçeği göremeyen, laikliği anlayamayanlarla bir olabilmek, benim için yıldızdan ıraktır.
Şunu da belirtmeliyim ki ben hiçbir partiye mensup değilim.
Anlayışım, sosyal demokrat, hak ve hukuku savunan biriyim.
xxx
Cumhuriyet Halk Partili bir milletvekili, teklifte bulunursa onunla da çarşı, pazar dolaşırım.
Milliyetçi Hareket Partili bir milletvekili, teklifte bulunursa onunla da çarşı, pazar dolaşırım.
Gördüklerimi, köşemde de yazarım.
xxx
Acaba, bütün varlığını ulusuna bırakan Atatürk’ten başka bir lider var mı?
Acaba, yoktan var eden, yeniden bir ülke yaratan başka bir lider var mı?
Acaba gerçek ne ise, onu konuşan başka bir lider var mı?
Acaba, hayatını ülkesi için feda eden başka bir lider var mı?
Ve
Acaba, Türkiye’yi onurlu, şerefli, saygın bil devlet haline getiren başka bir lider var mı?
xxx
İşte ben bunun için hiçbir partili değilim.
