Düşün

Atatürk’ün Çocuklar ile İlgili Anıları-

Mustafa Kemal’in ilk Cumhurreisliğine seçildiği sıraydı. Bir sabah Çankaya sırtlarında arkadaşlarıyla gezmeye çıkmıştı. Gazi yanına sokulan bir çocuğu yakaladı. Çelik bakışlarıyla alemi büyüleyen gözlerini onun yüzüne dikip gülümseyerek sordu;

-Adın ne senin bakayım?

- Cemil

- Çankaya’da mı oturuyorsun?

- Yok. Ayrancı’da

-Mektebe gidiyor musun?

Çocuk başını öne doğru hızla eğdi

-E… Ne okuyorsun mektepte?

-Her bir şey okuyoruz.

-Peki ben kimim Cemil?

Çocuk zeki bakışlarını Ata’nın üzerinde gezdirdi:

-Sen Gazi Paşasın.

Ata gülümsedi.

- Olmadı . Cemil ben Gazi Paşa değilim. Beni benzettin sen.

- Yok benzetmedim iyi biliyorum, sen Gazi Paşasın.

-Nereden biliyorsun?

Çocuk kendinden emin bir tavırla.

-Çünkü, dedi sana hiç kimse benzemez…

Çelik gözler bulutlandı. O eşşiz kafanın içinden kimbilir ne düşünceler geçti o anda:

Büyüdüğü zaman ne olacağını konuştular sonrasında.

Sonra O’nu oyuna iade edip yoluna devam ederken yanındakilere döndü:

- Milletin bağrında temiz bir nesil yetişiyor. Bu eseri ona bırakacağım ve gözüm arkamda kalmayacak

///

H

YAŞAMIM

 

yaşamım

eğreti bir ev taslağı

karalanmış kağıtlar üzerinde

temeli olmayan.

 

yaşamım

yapayalnız kalmış

ölümcül bir eylem

düşünülmeden kurulmuş devrik cümlelerin ortasında.

 

yaşamım

bir tanrı hüznü

yaptıklarının

yarattıklarının umursanmazlığına.

 

yaşamım

kuyruksuz bir sokak itinin

kendini kuyruklu gördüğü

yalancı bir rüya.

 

aslında benim yaşamım da sizinkisi gibi

 

nereye çarpacağı belirsiz

yuvarlanıp giden bu küçücük dünya

 

başka birşey değil ........

 

Barış GÜLTEKİN

//

Gülümse

Bilen Var mı ?   

Bir golf kulubünün soyunma odasında bir sürü adam giyiniyormuş. Ortada duran bir cep telefonu çalmıs. Yakınındaki bir adam hands-free konuşma düğmesine basmış ve giyinirken konuşmaya başlamış.

Adam: Alo

Kadın: Merhaba şekerim, kulupte misin?

Adam: Evet.

Kadın: Ay ben burda süpper bir deri ceket gördüm. 1000 dolarcık. Alabilir miyim?

Adam: Oluur, madem cok sevdin, al tabii.

Kadın: Aslında buradan önce de galeriye uğradım. 2002 modelleri gelmiş, tam istediğim renkte bir tane buldum.

Adam: Ne kadar?

Kadın: 60 bin dolarcık.

Adam: O parayı vereceksem bütün aksesuarlarını isterim ama...

Kadın:Yaşasınnn! Bir şey daha var. Geçen sene beğendiğimiz ev yine satılık ve 450 bin dolar istiyorlar.

Adam: Tamam, ama 420 bin dolardan fazla verme sakın.

Kadın: Oldu şekerim. Sonra görüşürüz. Seni seviyorum.

Adam: Ben de seni... Görüşürüz.

Adam telefonu kapatıp afallamış şekilde onu seyreden topluluğa döner ve sorar:

"Bu telefon kimin, bilen var mı?"

///

Kulağına küpe olsun

Çocukları beklenmedik durumlara alıştırmalı dostum.

Daha çocukken onlara kanatlar vermeli ki, gerektiğinde uçup kaçabilsinler...

- Platon –