Ekonomik kaygılar, geçim sıkıntısı bunlar, her daim hayatımızda olan gerçeklerimiz arasında ne yazık ki... Bu şartlar ihtiyaçları ve giderleri karşılamak tabi ki zorlaşıyor. Kimi hayatındaki bir takım "lükslerden" fedakarlık yapıyor, kimisi ek işe başlıyor, kimisi ev hanımı statüsünden çıkarak, ev ekonomisine katkıda bulunmak için iş hayatına katılıyor. Etrafımız, bu gibi hikayeler, ardından gelen şikayet ve yakınmalarla dolu. Bütün bunlar üstümüze gelirken bizler hayatı sevmeyi ve gülümsemeyi unutuyoruz. Bazen komşumuza verdiğimiz bir selam, bazen yolda, otobüste, iş yerinde vereceğimiz bir tebessüm veya gülümseme bize ne kadar iyi gelecek oysaki!
Aslında hal hatır sormayı, nasılsın, ne yaptın demeyi çok seven bir millet olarak, bunların önemini unutmuş olamayız. Dilerim, bu sadece geçici toplumsal bir rahatsızlıktır ve en kısa zamanda eski sağlığına döner.
Madem hayat devam ediyor, madem bu günler geçici o halde bu farkındalıkla hayata devam edip hem bize hem de etrafımıza iyi gelecek bir selamı, bir tebessümü önce kendimizden sonra hayattan esirgemeyelim. Bugün geçici, bizim mutluluğumuz kalıcı olsun...
