Günlük yaşam düzeninin dayattığı zorlukları ve sorunları aşma noktasında engellileri anlama zorluğu içine olan bir yaklaşımla karşı karşıya bulunulmaktadır. Bir bakıma engelliler kendi “kaderlerine” terk edilmiş durumdadır.”Eğer bir sorununuz varsa kendiniz çözün, çözemiyorsanız sizin gibi olanlardan yardım isteyin” anlayışı genel bir yaklaşım olarak önümüze çıkarılmaktadır. Oysa doğru olan yaklaşım, engellilerin yaşadıkları sorunların gerçek tespitinin yapılarak, çıkan sonuca göre belirlenen sorunlara öncelik sırasına göre çözüm üretilmesidir..
Engellilere verilen hizmet bir kamu hizmeti olarak görülmeli, kimsesi olmayan, çalışamayacak ve bakıma muhtaç durumda olan engelliler için, bakım evleri açılmalı ve bu bakım evlerinde profesyonel elemanlar çalıştırılarak engellilerin huzurlu yaşam sürdürmeleri sağlanmalıdır.
Yerel Yönetimlerin bütçesinin makul oranda engelliye sunulacak katkı ve destekler için fon ayrılmalıdır.
Belediye sınırları içerisindeki yaşayan engellilere, maliyeti oranında konut yapmalı, yapılan bu konutlar engelliye uygun hale getirilmelidir
Engellilerden sosyal güvencesi olmayanlara; kendi yerelinde korumalı iş atölyeleri açılmalı, açılan bu atölyelerin devlet eliyle desteklenmesi sağlanmalıdır
Engellilerin kurum ve kuruluşlardaki işlerinin takibi, evden ilgili kurum ve kuruluşa ulaşımını sağlayacak "alo engelli hattı" kurulmalı, gerekli alt yapı, araçlar ve yetkin nitelikli eğitim almış personelle hizmet sağlanmalıdır
İstihdam alanında %3'lük engelli çalıştırma kotasına kesinlikle uyularak, yerel yönetim bütçelerinde bu alana ayrılan bütçe arttırılarak bu kotanın üzerine çıkılmalıdır. Ayrıca belediyeye ait büfe, otopark, park bahçeler gibi mesleki alanlarda engelli istihdamına özen gösterilmelidir.
Ulaşım alanında engelliler toplu taşıma araçlarından yeterince faydalanamamaktadır. Özellikle özel halk otobüslerinin tamamı engellilere hizmet verme noktasında sorunlar yaşamaktadır.
Engellilikten kaynaklı kaybedilen vasıf ve yeteneklerin tekrar kazandırılabilmesi için rehabilite, edinmesi gereken engellilere dönük başta tıbbi olmak üzere sosyal, mesleki içerikli rehabilitasyon merkezleri açılmalıdır. Bu merkezlerde hizmet ücretsiz vermeli, merkeze ulaşımları için ücretsiz servis hizmeti sunulmalıdır. Vasıfsız engellilerin meslek alanında eğitimleri için kurslar açılmalı veya açılan kurslara destek verilmelidir.
Engellilikten kaynaklı kullanmak zorunda olunan yürüme cihazı, işitme cihazı ortez, protez, tekerlekli sandalye gibi araç gereçlerin bedellerinin tamamı devlet bütçesinden sağlanmalıdır. Kendi yerelinde sosyal ve kültürel faaliyetlerde engellilerin yer almasına çalışılmalı, yürüyemeyen engelliler evlerinden alınıp, evlerine bırakılma yöntemi ile etkinliklere katılmalarının sağlanması için yeterli bütçe ayrılmalıdır..
Yol ve yapı mimarisi engellilerin ulaşımına göre daha reel esaslara bağlanmalıdır. Toplumun engelliye (acıyarak) bakışının değişmesi için sosyal projelere devletin ve özel teşebbüslerin tüm kurumları dahil edilmelidir.
Sonuç olarak,Engellileri, hayatın her alanına problemlerden arınmış bir ortama katarak var olabilmesini sağlayan bir dünya özlemiyle,, engellilerin sorunlarına çözüm üretilmesinin sağlanacağı günü özlem içerisin de bekliyoruz…
Engelsiz Yaşam Dileklerimle…
