Para araç mı amaç mı?
Normal şartlarda paranın araç olması gerekirken; günümüzde amaç haline gelmeye başladı.
Paranın getirdiği güç, saygınlık vs bir sürü avantaj varken , bir o kadar dezavantajı mevcut. İnsanlar arasında sınıf farklılığını ortaya çıkarıyor.
Bu konuyla ilgili bir örnek vermek istiyorum. Eve gitmek için tramvaya bindiğim de tramvay durağında bulunan herkese yetecek kadar yer vardı. Kendine uygun yeri bulan kişiler hemencecik yerlerini alıp, boş koltuklara oturdular. Fakat; çalışan herkes gibi günün yorgunluğu üzerinde ve toz toprak içerisinde olan inşaatta çalışan emekçi işçi oturmak yerine ayakta beklemeyi tercih etti.
Peki bu kişi neden oturmadı ? Hepimizin hiç çekinmeden oturabildiği koltuğa üzeri kirli ve pis olduğunu düşündüğü için mi , yoksa paranın bize dayatmış olduğu sınıfsal farklılıktan mı kaynaklı?
Bakıldığında her ikisi de aynı kapıya çıkıyor.
Sınıfsal düzenin nedeni sadece para mı sizce ? Yoksa paranın bize getirmiş olduğu dayatmalar mı ? Bir mağazaya, bir hastaneye, bir kafeye vs gittiğinizde bile paranızın durumuna bağlı olarak davranışlar şekilleniyor. Tabii aynı durum bizlerde de mevcut. Kendi bütçemizin daha fazlasını kazanan birine bakış açımız değişiyor ve o kişi birden gözünüzde statü atlıyor. Kıyafetlerine , davranışlarına , konuşmasına bakınca ciddiye bile almaya tenezzül etmeyeceğimiz birinin parası olunca işler bir anda değişiyor.
Bu noktada bir örnek vermek istiyorum. Çok sevdiğim aile dostumuz olan bir beyefendi yaşamış olduğu tatsız olayı şöyle anlattı. “ Arkadaşlarla bir mekanda otururken içimizde statü olarak hepimizden daha yüksek mevkili bir arkadaşımız vardı ve bu kişi kelimeleri bir araya getirip, bir cümle kuramazken sırf statü ve parası yüzünden her yerde saygınlığı var. Bu beni çok kırdı.”
Neredeyse hepimiz bu durumu ya kendimiz yada çevremizden birileri yaşamıştır. Düzenin bu halde olmasının tek nedeni para değil, biz insanların paraya bakış açısı. Ve ne yazık ki bakış açımız değişmediği sürece bu sınıf ayrımları olmaya devam edecek.
Bir gün bu ayrımların bitmesini umarak yazımı sonlandırıyorum.
