Başta çocukluk döneminden eğitime başlamak gerekiyor.Çocuklarımızı nasıl eğitmeliyiz, onlara nasıl bir eğitim vermeliyiz, oradan başlamak lazım.Geleceğimizi kurtarması için öyle bir nesil hazırlamalıyız ki, Türkiye’nin hiçbir zaman geride kalmaması için, onları iyi bir eğitim sürecinden geçmesi gerekiyor. Çocuklarımızın ergenlik çağına kadar iyi bir eğitim vermemiz gerekmektedir.Evet ! Yedi yaşına kadar çocuklarımızı nasıl eğitmeliyiz, bunlara nasıl eğitim ortamı sağlamalıyız ? Çocuklarımızın on beş yaşına kadar ilgi ve alaka beklediğini biliyorsunuz.Bu ilgi ve alakayı dışarıdan bulacağına, aile içinde görmesi gereklidir.Bizim kendi çevremizde ve kendi içimizde onlara iyi bir şekilde eğitim vermemiz lazım. Doğruyu yanlışı on beş yaşına kadar muhakkak öğretmemiz gerekiyor.Yalan söylememeyi, insanları kandırmamayı ve insanlara gerektiği şekilde saygı ve sevgiyle davranması gerektiğini öğretmemiz gerekiyor.Çocuklarımız on beş yaşından itibaren arkadaşları kimlerdir, aileleri ne işle ile uğraşmaktadır, arkadaşlarıyla iyi geçinebiliyor mu? Arkadaşlarının yanlış hal ve hareketlerini uzaktan da olsa bizim bunları takip etmemiz ve onlara öncü olmamız gerekir. Sadece yapmanız gereken eğitim hayatları boyunca elimizden geldiğince desteğimizi kesmememiz gerekmektedir.Üniversiteye gitmeden önce onlara rehberlik edecekleri kişiler tarafından destek almalılar. Gelecekte nasıl bir programla karşı karşıya gelebileceklerini, topluma faydalı birey olabilmesi için onlara rehber olmaya devam etmeliyiz.Dünyanın şu anda en büyük sorunlarından bir tanesi madde bağımlılığıdır. Bunlardan tamamıyla uzaklaştırmaya çalışmamız lazım. Topluma, ülkesine, insanlara faydalı birer nesil yetiştirmemiz gerekiyor.Bakın ; “ Ben elimden geleni yapıyorum.” demekle iş bitmiyor. Ben çocuğumu okula gönderdim. Ben çocuğumu okuttum. Düşünün meyve sebze ya da herhangi bir ağaç. Bu ağaçlarla ilgi ve alakayı kestiğiniz takdirde o ağaçtan verim almadığınız gibi çocuklarınızdan da ilgi ve alakayı kestiğiniz takdirde onlardan verim alamazsınız alamayız. Bakın çevremizdeki öğrencilere baktığımız zaman; okul önlerinde ve park gibi yerlerde çocukları gördüğümüz zaman yüreğimiz parçalanıyor.Bunların ailesi nerede? Bunların ailesi çocuklarıyla neden ile ilgilenmiyorlar? Hiç fark etmiyorlar mı?Ellerindeki cep telefonuyla kimlerle konuşuyor? Ne konuştuğunu hiç takip edebiliyorlar mı? Daha sonrasında bugün evlerimizde çocuklarımıza ait kütüphanemiz var mı? Günlük olarak çocuklarımızla ne gibi konular konuşuyoruz, onlara neler öğretmeliyiz ? Bakın internet alemi yani sanal alem dediğimiz bu durumu çocuklarımızdan mümkün mertebede uzaklaştırmamız lazım elimden geldiğince örnek vermeye çalıştım. Umarım sizler de kendinize düşeni yapıp çocuklarınızla en iyi şekilde ilgilenip onların doğru yola ulaşmasını sağlamanız gerekiyor. Bir sonraki yazımızda görüşmek üzere…
Sevgi ile sağlıkla kalın.
