Hani derler ya ölüm acı değil, unutulmak acı. Aslında çok doğru bir söz. Hiç düşündün mü?Gece yastığa başını koyduğunda senin rahat bir şekilde uyuman için kaç askerin can verdiğini. Senin bağımsız ve hür yaşaman için kundaktaki bebeğini bırakıp cepheye giden nenelerini hiç düşündün mü? Düşünmezsin tabi çünkü bağımsızlığın ne kadar zor kazanıldığını bilmiyorsun.
Ey bu topraklar için toprağa düşmüş askerlerimiz sizi nasıl unuttuk? Bu toprakların kolay kolay kazanılmadığını nasıl unuttuk? Biz ne çok şey unuttuk. Hadi unuttuklarımızı biraz hatırlayalım.
‘Bastığın yerleri toprak diyerek geçme tanı düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı ’ diyor ya Mehmet Akif Ersoy İstiklal Marşı’nda. Bastığın her karış toprağın şehit kanı ile ıslandığını hiç düşündün mü? Bak bunu da unutmuşsun.
Doğuda ölen kaç askerin için gözyaşı döktün? Her şehit haberi duyduğunda yüreğin sızladı mı? Babasız kalan çocukları, eşlerini kaybeden kadınları ve ciğer ateşiyle yanan anaları hiç düşündün mü? Acılar içinde kıvranmasına rağmen vatan sağ olsun diyen babaları hiç düşündün mü? Bazı şeyleri anlaman için senin de mi başına gelmesi lazım? Biz elimizi vicdanımıza koyup düşünmeyi unutmuşuz. Bu arada en son elini ne zaman vicdanına koydun?
Doğuda kan gövdeyi götürürken insanımız üç maymunu oynuyor. Herkes keyfi sefa peşinde. İnsana insan olduğu için değer vermeyi unutmuşuz.
Unuttuklarını biraz hatırlayabildin mi? Pek zannetmiyorum ama belki hatırlarsın. Umarım o rüyandan uyanıp biraz gerçekleri görmeye başlarsın. Eğer ibret almak istiyorsan yoldan geçen bir Suriyeliye bak o zaman ne demek istediğimi anlarsın belki.
