Bugün son köşemi yazımı, sizlerle paylaşıyorum.
20 ay, koskoca 20 ay dile kolay, nasıl geçti anlamadık.
Bana bu hayatta “ilk iş deneyimi” fırsatını yaratan Ekspres ve Gazete27 Ailesine çok teşekkür ederim. Zamanında tecrübem olmadığı için görüşmelerden defalarca olumsuz dönüş alıyordum.
2022’nin Kasım ayında Ekspres ailesi bana kapılarını açtı.
Benim tecrübesizliğim onlar için önemli olan şey değildi, işi ne kadar çabuk öğrenip çalışma ortamına ayak uydurup uyduramayacağıma bakıyorlardı.
İlk aylarda çok zorlandım. İş arkadaşım tarafından türlü türlü mobbinglere maruz kalıyordum. Patronumla defalarca bu konuda konuştuk. Bu kişinin benden öncekilere de aynı mobbingi uyguladığını öğrendim.
Patronum her konuşmadan sonra sabırlı olmam gerektiğini, asla pes etmemem gerektiğini söylüyordu.
Tabii sadece patronum en büyük destekçilerimden biri değildi. 22 senesini burada deviren ve evlendiği için Almanya’ya taşınması gereken Semra Öztürk Aktaş’a da teşekkür ederim. Hem hakkımı çok savundu hem de patronumla birlikte bana çok destek verdi burada.
20 aylık bu süreçte, çatışmalarımız kavgalarımız oldu tabii. Lakin bu çatışmalar ve kavgalar bana çok şey kattı.
Şöyle geriye dönüp bir bakıyorum da bu çalışma dönemi bana çok önemli şeyler kattı.
Her iş yeri insana farklı tecrübeler kazandırıyor. Burada mücadele etmeyi, sabretmeyi ve herkesle iletişim halinde olmam gerektiğini öğrendim.
Burada öğrendiklerimin yeni iş yerimde bana büyük katkılar sağlayacağını düşünüyorum. Orada da yeni yeni şeyler öğreneceğimden eminim. Kariyer basamaklarının henüz ilk adımlarındayım. Ama doğru ve kararlı bir şekilde yürüdüğüme inanıyorum.
Yeni başlangıçlar yeni umutları barındırır. Bende yeni bir başlangıcın eşiğindeyim, umarım herkes için en hayırlısı olur.
Hoşça kalın…