Ülkemizin muasır medeniyet seviyesinin çıkarılmasında öğretmenlere düşen görev, büyük Atatürk’ün bu sözlerinde gizli değil mi? İşte bunun içindir ki öğretmenlik kutsal bir meslektir.
Günümüzde dine verilen önem kadar, en az fennin de çok önemli olduğu bilinmeli ve eğitime bu yönde devam edilmelidir.
Okuldan ayrılalı 37 sene olmuş. Ancak birçok öğrencilerimle hâlâ temas halindeyim. Onlarla irtibatımı kesmek mi? Ne mümkün?
Ben öğrencilerimi, sınıflarını geçmek için değil, özellikle ülkeye yararlı birer eleman olmaları, çalışma hayatına atıldıklarında, ekmeklerinin bütün olması için gayret ettim. Başarıya da ulaştığıma inanıyorum. Çünkü ülkeye hizmet edenleri, ekmekleri bütün olanları gördükçe çok bahtiyar oluyorum; onlarla geçirdiğim günler, burnumda tütüyor.
İşte ben bu duygularla 1987 yılında emekliye ayrılırken, en az kendi çocuklarım kadar sevdiğim öğrencilerime, ayrılık konuşması yerine şu dizeleri söylemiştim:
ÖĞRENCİLERİM
Öğrenciler çocuklarım
Ben onlara hep taparım
Ayrılsam çok yanarım
Gitmeyişim hep bundandır.
Ayşe kızım, Ali oğlum
Hep sevgiyle, taştım doldum
Ben şifayı sizde buldum
Gitmeyişim hep bundandır.
Saygı duydum, saygı gördüm
Altı oldu benim dördüm
Öldürecek zalim derdim
Gitmeyişim hep bundandır.
Gülen gözler, tatlı sözler,
Buram, buram ben de tüter
Bir selamın ihya eder,
Gitmeyişim hep bundandır.
Emeklilik çoktan geçti,
Aşık Orhan sizi seçti
Besmeleyi şimdi çekti,
Ruhum, içim sizinledir.
Vefat eden öğretmenleri rahmetle anıyor, öğretmenlerimizin gününü kutluyorum.
Orhan YALKIN