Diğer insanlardan farklı olduklarına dair inançları vardır sorun yaşasalar bile bu sorunların kendilerinden kaynaklandıklarını kabul etmezler. Başka insanları aşağılama ve küçük görme eğilimleri vardır. Örnek verecek olursak bir durum karşısında bunu nasıl yaptın der gibi bakış atıp söylemlerde bulunup size utanç yaşatabilirler. Başkaları tarafından eleştirilmeye gelemezler çünkü kusursuz olduklarını düşünürler. İnançları çok nettir, yanlış olduğunu yüzüne vursanız da genel de ters tepki ile karşılaşırsınız. Ancak bu kişiler aslında zihinlerinde yanlış ya da doğru olduğunun farkındadır ama söyledikleri şeylerde ben hatalıydım ya da bu durum benim hatam gibi söylemlerde bulunmamak için tam zıttı şeyler söyleyip savunmaya geçebilirler. Aşırı öfke gösterme ya da depresyona daha eğilimli olduklarını okuduğum araştırmalarda sık sık gördüm. Genel de bu öfke kendilerine yöneltilmiş bir öfkedir, her şeyin kusursuz olmasına yönelik geliştirilmiş bir durumdur. Dış görünüşlerine çok önem verirler ve başkalarından iltifat almak hoşlarına gitmemiş gibi tavır sergileseler de içten içe hoşlarına gider ve yüzlerinde çarpık bir gülümseme görebilirsiniz.
Yapılan araştırmalarda en büyük sebeplerinden birinin anne ile sağlıklı bir iletişim kurulmamasından kaynaklı olduğu gözlemlenmektedir. Bu rahatsızlığa sahip bireylerde aslında en önemli durumlardan biri aşağılık duygusuna sahip olmasıdır. Çok fazla benmerkezci tavırlar sergilerler. Örnek; Spor dalında her zaman ön plana çıkmaya çalışma ve verilen görevlerde paylaşımcı değil tek başına yapma eğilimleri vardır. Bu kişiler başkalarının gözünde ‘’ Ne kadar kibirli birisi’’ gibi söylemlere neden olurlar. Genelde şu gibi söylemlere sahiptirler ; ‘’Ben diğer insanlardan farklıyım’’, ‘’ Başka insanlarla aynı kurallara uyma zorunluluğum yok’’, ‘’Başka insanlar bana öncelik tanımalıdır’’, ‘’Eleştirilecek bir yanım yok’’ gibi… Eğer bu özelliklere sahip bir patronunuz varsa sizi her anlamda fazla çalıştırma hatta sömürme derecesine gelecek tavırlar sergileyebilir. Empati duygusundan yoksundurlar bu yüzden de sağlıklı iletişim kuramazlar veya bir durum karşısında başka insanın neler hissettiğini düşünemezler, bir ortam da söylenmeyecek bir söz olsa bile empati duygusundan yoksun oldukları için o söz ağızlarından kaçabilir. Güven duygusu sadece kendilerine dönüktür, çevredeki insanlara karşı güvensizdirler. Yaşadıkları olaylar karşısında umursamaz bir tavır takınırlar ancak içten içe kendilerini yiyip bitirebilirler.
Söylemlerinden ötürü pişmanlık duymazlar; Hasta olan birinin yanında çok rahat biçimde ben çok şükür sağlıklıyım gibi söylemlerde bulunabilirler ve bu durum karşısında çevresindeki insanların şaşkın bakışlarına maruz kalabilir. Narsist bireylerle iletişim kurmak ve aynı ortamı paylaşmak zordur. Ancak onları ve durumlarını kabullenmek gerekebilir. Bu kişiler karşı tarafın söylediği çoğu şeyi kabullenmezler kendi düşünce içeriklerine önem verirler. Başkalarının düşünceleri kendilerine göre gereksiz ya da kendi içlerinde tutmaları daha uygundur gibi düşüncelere sahiptirler. Kendi çıkarlarını her şeyin önünde tutarlar, kendinin ön planda olduğu bir ortamı tercih ederler. Kendileri dururken yanlarında başkalarının takdir almasını hoşnutsuzluk içinde karşılarlar ve ters tepki verebilirler. Hep kendilerine odaklı oldukları için çevreden kopuk yaşayabilirler.