Dar tanımıyla motivasyon, bir amacı gerçekleştirmek için belli miktarda çabayı harcamaya istekli olmak; geniş tanımıyla motivasyon ise organizmayı davranışa iten, bu davranışların düzenlilik ve sürekliliğini belirleyen, davranışa yön ve amaç veren çeşitli iç ve dış etkenler ile bunların işleyişini sağlayan mekanizmeler olarak tanımlanabilir. Bu tanımda yer alan üç temel kavran gereksinim, davranış ve amaca yönelmedir. Kısaca motivasyon;
-İstek enerjisi,
-Başarı kararlılığı,
-Çalışma şevki,
-Sorumluluk bilinci,
-Yaşam coşkusu,
-Pes ettirmeyen içsel güçtür.
Bu anlamda öğrencilerin okul yaşantısına ve öğrenmeye karşı motive olmaları elzemdir. Motive olmuş öğrenciler üç temel anlayışa sahiptir. İlki, okul faaliyetlerini değerli bulurlar. Yaptıkları etkinliklerden zevk alır ve bu etkinliklerin yararlı sonuçlar doğuracağına inanırlar. İkincisi, başarılı olmak için yeterli beceriye sahip olduklarını düşünürler. Üçüncüsü ise çevrelerine güvenirler ve bu çevrede başarılı olacaklarına inanırlar.
Motivasyonu yüksek olan öğrenciler;
-Derslerine hazırlıklı gelir,
-Sürekli soru sorar,
-Tartışmalara katılır,
-Araştırmacıdır,
-Enerjisi yüksektir.
Motivasyonu düşük olan öğrenciler;
-Derse düzenli olarak devam etmez,
-Dersi dikkatle dinlemez,
-İlgisini başka yerlere yöneltir.
-Ödevlerine yeterli ilgiyi göstermez,
-Derslere ilgisiz görünür.
Çocukların motivasyonunu arttırmak, onlar için başarıya giden yolda ilk adımı atmak demektir. Bu anlamda hem öğretmene, hem okul yönetimine, hem de ailelere önemli görevler düşmektedir. Sonraki yazılarımızda bu konuları irdelemeye devam edeceğiz.
Kaynaklar
Etkili Öğretmenlik. Prof.Dr.Erten Gökçe, Doç.Dr.Aliye Erdem