Çok dağıldık.
Pandemi dönemi önceliklerimizi dağıttı, gözümüze soktu, yeniden düşündürttü, karmaşık hale getirdi.
Çevremde o kadar çok aile bireyi, dostum, arkadaşım var ki pandemiden sonraki açılmayla birlikte ne yapacağını şaşırmış durumda.
Kimi hala durma halinde, evden zar zor çıkıyor. Kendi yaşam karantinasını devam ettiriyor.
Kimi bütün hayallerini aynı gün içinde gerçekleştirmeye çalışıyor. Sanki yarın yokmuş gibi.
Kimi arafta. Tekrar yaşama katılmak istiyor ama sağa mı dönse sola mı, karar veremiyor.
Bu arada sanmayın ki ben bu dönemi çiziksiz atlatıyorum. Önceliklerimi hiçbir zaman kaybetmedim. Yapı itibariyle önceliklerim konusunda hep çok net olmuşumdur. Ancak aksiyona geçmek konusunda yavaşladım. Önceliklerimi ağız dolusu kendime, eşime ve arkadaşlarıma anlatıyorum, yani epey büyük konuşuyorum. Ancak icraatlerim, kelimelerimin ve düşüncelerimin ivmesini yakalamakta zorlanıyor.
Büyük konuşmakta, büyük hayallerde, büyük düşüncelerde sorun yok. Hatta bunlar ne kadar büyük olursa geleceğiniz o kadar geniş ve uçsuz bucaksız olur.
Ancak bir nokta var ki artık konuşmayı bırakıp yapmanız gerekir. Öğrendiklerinizi sentezleyip yaşama katıştırmanız gerekir.
En büyük konuşma aksiyondur.
Son cümleyi lütfen tekrar okuyun.
Sağlıcakla,