Daha 10'lu yaşlarda olan çocuklarımız "nasıl para kazanıp zengin olabileceklerinin telaşına düşmüş" durumdalar...
Bu hisle hareket ederken en çok da yaşamaları gereken çocukluklarını yaşama mutluluğunu kaybediyorlar.
Gülüp oynamaları, kitap okumaları, film seyretmeleri, teknolojinin tadını çıkarmaları, sosyalleşmeleri, yiyip içmeleri, gezmeleri, spor yapmaları, ders çalışmaları, hayaller kurmaları, ceplerindeki harçlığın tadını çıkarmalarını gerekirken oturmuş bu masumlar "nasıl zengin olurumun" telaşına düşmüşler...
İşin en kötü yanı ise bu zengin olma hedefine giden en büyük engeli de "eğitimde kaybettikleri zaman!" olarak görüyorlar.
Yazıyı kısa tutacağım! Ben görüştüğüm her çocuğumuza bu bilinci veriyorum. Bugünden tezi yok siz de konuşun çocuklarınızla...
Diyelim ki... Sen çocukluğunu yaşa... Yukarıda yazdığım şeyleri yapmalarını ve çocukluğunun tadını çıkarmalarını isteyin. Yetişkinliğin zaten yarın kapılarının çalacağını lakin yaşanmamış bir çocukluğun sırtlarında bir özlem olarak asılı kalacağını söyleyin. Verimli ve mutlu bir çocukluğun zenginlik dâhil her şeyin temeli olduğu bilincini verin... Onlara harçlık vermekten ve beraber yürümekten de gurur duyduğunuzu belirtin...
Çocuklarımızın çocuklukları size emanet...