Çocukları kâh hamura benzetiriz kâh ağaca benzetiriz.
Cumali Hoca da bu benzetmelere bir yenisini ekleyerek suya benzetmiş olsun.
"Çocuklar kendini gerçekleştirmeye yetecek bir enerji ile doğarlar".
Bu enerjiye yol arkadaşı olarak kendi yönünü bulmasını sağlamamız gerekiyor.
Teknoloji bağımlılığı da sistemli olamamak da odaklanamamak da burada başlıyor.
Enerji yönetimi olmayınca çocuk bütün enerjisini "en kolay ulaşabildiğine" yöneltiyor.
O hâlde onlara ulaşılır hedefler bulalım.
Farkındalıklarını arttıralım.
Çocuklar "berrak" hedefleri sever.
Bu enerjiyi su gibi düşünebilirsiniz.
Suya yol gösterirseniz harika bir akış izlersiniz. Yol gösterilen çocuk da aynı etkiyi yaratır.
Suyun önüne durursanız üstünüz başınız sırılsıklam olur. İletişim problemi yaşadığımız çocuklar da aynı bu etkiyi yaratır.
Peki bu enerjiye nasıl yol göstereceğiz?
Birinci şart, gösterdiğimiz yolda beraber yürümektir!
Özellikle; sanat, sinema, spor, kişisel gelişim ve kişisel bakım konularında beraber olun. Siz de kendinize bir şeyler katın.
Unutmayın bir birey olarak ne kadar donanımlı olursanız o kadar güzel bir yaşamınız olur.
Çalıştıkları ders ile ilgili sohbet edin.
Sadece dersin içeriği ile ilgili değil!
Bu ders bize ne katıyor?
Müfredata neden alınmış?
Daha iyi nasıl anlatılabilir?
Bu ders kitabı nasıl daha iyi hâle getirilebilir?
Bu sohbet "farkında olmasanız bile!" müthiş bir yol göstermedir.
Son olarak "onlarla beraber tekrar büyüyün..."
Çünkü büyüyüp de küçülmüş olmaktansa...
Küçülüp küçülüp tekrar büyümek daha güzeldir...