Hayattaki en masum bir insanın, gecenin köründe kalkıp sana süt ısıtan hastalandığında başında bekleyen 9 ay karnında büyüten sen doymadan yemek yemeyen bir anneye nasıl kıydın?
Her geçen gün bir kez daha iğreniyorum. Ve şiddet her geçen gün biraz daha normalleşiyor . En acısı da bir hafta sonra hatırlanmayacak bile.
Önceden anneden utanılır babadan korkulurdu. Ayak ayak üstüne bile atılmazdı. Haya vardı had bilme vardı. Konuştuklarında susulur, sözleri dinlenirdi. Şimdi hayasızlığı özgüven, münasebetsizliği dobra diye yutturdular. Sonra ne olduysa hep bize oldu.
Annelerin ayaklarının altı öpülmesi gerekirken, başı gövdesinden ayrılmış bir şekilde ayaklar altına alınan bir çağda yaşıyoruz.
İnanılması güç, kan dondurucu...
