Başlıyor koşturmaca...
Kim ne yapmış?
Nasıl başarmış?
Nereden ders almış?
Hangi yer daha çok başarı ortalaması sağlamış?
Hangi program daha etkili?
En iyi çalışma yöntemi hangisi?
Hangi kaynak daha etkili?
Bu sorular uzar da gider!..
Bunların anlamlı olmaz içinde yapmamız gerekenler var...
Biz sözün özüne olması gereken başlangıç noktasına gidelim...
Esasen yapmamız gereken "çocuğun" iç dünyasına dokunmak ve "sınav yolculuğunu" anlamlı hâle getirmektir...
Dikkat ederseniz sınavlar gençlerin yaşamı açısından çok önemli dönemlere denk geliyor...
Lgs ergenlik dönemine (bedensel ve ruhsal bir fabrikanın ve sorgulamanın yaşandığı bir dönem...) denk geliyor...
Tyt-ayt yetişkinliğe adım atılan ( yaşamın sorgulandığı ve gelecek açısından bir kendini konumlandırma telaşının olduğu dönem...) bir döneme denk geliyor...
Çocuğun veya gencin bu dönemine eşlik etmeden, bu dönemin sorularına ve değişimine rehberlik etmeden yaptığımız "akademik" planlamadan gereği kadar bir verim alamayız.
Bir de bu gerçeklerin farkında olmadan yapacağımız "motivasyon" veya "zorlamalar" yükün daha da artmasına ve durumun tamamen karışmasına neden olur...
Lütfen artık "rehberliğin, akademik başarının temeli olduğu gerçeğini" görelim...
Bu noktada uyardığım insanların pişmanlığını görmek beni sadece üzüyor... Çünkü bir gencimiz koskoca bir dünyadır... ve okyanuslar kadar mavi tebessümleri olsun istiyorum...
Bugün sınav öncesi stres ve heyecan konusunda "görüşme yaptığım" genç arkadaşımıza başarılar diliyorum... Nerdeyse sınavdan hiç bahsetmedik ve görüşme bitince " tamam hocam ben hazırım!" dedi...
Sınava mı? dedim...
Hocam ben onu çoktan geçtim... Geleceğe hazırım ve esas heyecan o "donanım" merdivenlerini çıkmakmış, dedi...
Bana da cesaret verdi!
Gençlere rehber olmak istiyorsanız, sırtınızı onlara yaslamalısınız...