‘’Sevgi güzellik ister, güzellik emek ister. Güzellikten de değil gülüm yürekte ateş ister. Bir çocuk dudağıyla yanakta bir sıcaklık,  yalnız güzellik değil sevgi özgürlük ister.  Aşkların en soylusu birken birçok olandır, çıkarsız ve sınırsız paylaşılan yürektir.’’ diyor Kızılırmak şarkısı. Verilen bu emek içtenlik ve samimiyet ister zaman ister. Emeği kıymetli kılan da budur. Yüreğinle yaparsın işini zaman ayırırsın.  o zaman ilerledikçe emeğin kıymeti artar.

Emeğe ve insana değer verilmemesi yaşamımızın, paylaşımlarımızın değerini azaltmaktadır. Bizim için birinin kıymeti onunla harcadığımız zamandan kaynaklanır. Bu zaman arttıkça arkadaşlıklarımızın değeri de artar. Günümüz insanı çevresindeki insanlarla paylaşımlarını küçümsemekte, paylaşımları ve beraber geçirilen zamanı göz ardı ederek yaşamaya çalışmaktadır. Bu da insanı yalnızlığa itmekte; hayattan alınan mutluluktan uzaklaştırmaktadır.

Antoine de Saint-Exupéry tarafından yazılan ve 1943’te yayımlanan Küçük Prens adlı hikâyede Küçük prens, kendi gezegeninde huysuz, şımarık, kaprisli bir gülle yaşamaktadır. Ne yapsa bu gülü memnun edemez. Sonra başka gezegenleri dolaşır. En son uğradığı gezegen Dünya’dır. Küçük Prens günün birinde baştanbaşa güller açmış bir bahçenin önünde bulur kendini. Binlerce gülün hepsinin kendi gülünün bir eşi olduğunu görür. Kendi gülünün eşsiz değil sıradan bir gül olduğunu fark ederek çimlere uzanır ve ağlar. O sırada yanına bir tilki gelir. Tilkiyi evcilleştirir ve aralarında dostluk başlar. Küçük Prens dostluğun anlamını ve gülüne neden bağlı olduğunu anlamıştır. Gül bahçesine bir daha gider ve şunları söyler:

‘’Siz benim gülüme hiç mi hiç benzemiyorsunuz. Şimdilik değersizsiniz. Ne sizi evcilleştiren olmuş ne de siz kimseyi evcilleştirmişsiniz. Tilkim eskiden nasılsa siz de öylesiniz. O da önceleri tilkilerden bir tilkiydi. Ama ben onu dost edindim, şimdi dünyada bir tane… Güzelsiniz ama boşsunuz. Kimse sizin için canını vermez. Buradan geçen herhangi bir yolcu benim gülümün size benzediğini sansa bile, o tek başına topunuzdan önemlidir. Çünkü üstünü fanusla örttüğüm odur, rüzgârdan koruduğum odur… Yakınmasına böbürlenmesine hatta susmasına kulak verdiğim odur. Çünkü benim gülümdür o…’’

Can Yücel, Sevgi Emek İster adlı şiirinde sevgide emeği şöyle der:

 ‘’Sevgi emekmiş,Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş...’’ Sevgi emektir. Arkadaşlıkların devamı öz veriliği, emeği gerektirir. Emek sevginin bütünleyicidir. İnsan emek sarf ettikçe sever, sevdikçe emek sarf eder.

‘’Selvi Boylum Al Yazmalım’’ filminde Asya’nın kendine sorduğu ‘’ sevgi neydi?’’ sorusuna yine kendi verdiği cevabı ‘’sevgi iyilikti, dostluktu, sevgi emekti…’’ olmuştur.